martes, 11 de marzo de 2008

He vuelto

Me cuesta creer que sean casi tres meses sin escribir aquí. Sin escribir, prácticamente.

A los quince años, escribir era un vicio. Escribir era el generador de emociones, era la autenticidad que le faltaba a mi vida.

Las chicas de mis cuentos eran las chicas que quería conocer. Me sentaba frente a la mesa, lisa, fría, cálida. Unas hojas de papel blanco, un bolígrafo, hojas del día anterior, la carpeta del instituto, libros.

Cualquier excusa era válida para comenzar una historia, cualquier verso valía para comenzar un poema.

Mi amigo RS me mandaba cartas con sus cuentos, con sus principios de novela, y yo los leía metido en la cama como si fueran las mejores páginas de la historia de la literatura. Y me gustaban, porque eran buenas y porque yo podía escribirlas mejor.

Ahora que me cuesta creer que sean casi tres meses sin escribir aquí, me pregunto qué ha cambiado desde entonces. Quién era yo, y qué soy todavía de lo que era.

Me pregunto qué sentía al escribir entonces.

La sensación es parecida, quizás, a quién comprende por vez primera la belleza de un blues.

A quién descubre un nuevo placer.

Bienaventurado quién no ha hecho el amor tras fumarse un buen porro de marihuana, porque todavía puede tener quince años.

Espero escribir más a menudo, y sentir lo que sentía entonces, o lo que ahora siento.

Escribir, al fin y al cabo, para que ustedes lo disfruten, y yo sueñe mi sueños.

12 comentarios:

  1. Anónimo10:17 a. m.

    Pues lo leeremos tranquilamente, tarde por la noche, sean o no las mejores líneas del mundo. ¡Eso es mucho poder!

    ResponderEliminar
  2. Anónimo1:28 p. m.

    Gràcies per tornar!!!!

    ResponderEliminar
  3. Anónimo2:08 p. m.

    No nos podemos abandonar... reserva siempre un huequecito en el día para tu momento.

    Ben tornat.

    ResponderEliminar
  4. Anónimo2:44 p. m.

    Gràcies per tornar, per escriure, per ser tu...
    No t'oblidis mai de la nena que t'estima.

    (els presseguers i els perers ja han florit!!! Et trobem a faltar).

    ResponderEliminar
  5. Anónimo1:47 p. m.

    Haha, pues yo hacía cacho tb que no entraba en tu blog... ya ves, no importa el tiempo que hayas dejado de escribir mientras que cuando lo hagas seas más que nunca tú; así llegarás --no lo dudes-- a soñar tus sueños.
    Una abraçada!

    ResponderEliminar
  6. Anónimo11:52 p. m.

    Hello. This post is likeable, and your blog is very interesting, congratulations :-). I will add in my blogroll =). If possible gives a last there on my blog, it is about the Smartphone, I hope you enjoy. The address is http://smartphone-brasil.blogspot.com. A hug.

    ResponderEliminar
  7. pues si a parte de escribir te mola leer, pásate, y nos trunchamos un quele. éeppale. voy a ponerte a mis faaavorites.ss.s..s.s.s.s.s.s hey!

    ResponderEliminar
  8. és impossible que pugui oblidar-me de la nena que m'estima, audrey, perquè la porto aquí dins.
    encara que no escrigui, encara que no truqui, encara que no hi sigui, sempre hi ets.

    ResponderEliminar
  9. y por cierto, a raíz de lo q viene. estoy pensando en publicar enteritos y por partes, unos diarios q tengo de hace milenarios, donde los 'había' se trasmutan y cobran vida en lisérgica caligrafía. flipante, dios almenos haré una colecc.

    ResponderEliminar
  10. será un placer leerle, señor nabo.

    veo usted que anda atento a lo que se cuece en el mundo virtual, y responde a mi más mínimo movimiento (¿o fué pura casualidad que escriba usted un comentario justo después de que yo escribiera el mío?)

    ResponderEliminar
  11. cuando me has dicho que estuve atento pensaba q ibas a decirme algo más bonito. pero sí bueno, lo de la hora, si, supongo q casualidad remota hipotética y casual si acaso. einÇ? pos eso, le mola a gusted el póker? pues sirvase de pkr.com. se sale. por si accede yo soy Naberick. piñau piñau piñau!!!

    ResponderEliminar
  12. Lo admito: Naberick es el mejor nick de la historia del poker.


    Bueno, yo aún estoy más atrás que tu en lo que se refiere al mundillo virtual. No estoy en ningun club online, ni tengo recordatorios de los cumpleaños de mis amigos, no tengo RSS, y como queria linkar tu blog, me he pasado.

    Y qué bien, que me lo haya pasado. Con tu pipa, fria, lisa, caliente. Aliñada, claro. Con esa pimenta marroquí tan buena.

    Y digo "me lo haya", porque estoy escuchando chet baker con un efecto de "echo" que hace que las melodias se mezclasen unas cuantas veces.

    ResponderEliminar